غزال تیزپای سالهای نه چندان دور فوتبال ایران یکی از افرادی است که به خاطر صراحت لهجه اش همیشه مورد توجه بوده است. او در هر حالتی که بوده و هر پست و مقامی که داشته است به راحتی انتقاد کرده است. حماسه ساز ملبورن چه زمانی که خودش بازیکن بود و چه الان که مربی است همیشه به راحتی حرف هایش را زده است. او در گفتگو با افکار نیوز درباره فوتبال حرفه ای و شرایط مدیریتی فوتبال ایران گفت.
دوازده سال از عمر فوتبال حرفه ای در ایران می گذرد، به عنوان یکی از افرادی که سابقه حضور در فوتبال سطح اول جهان را دارد، ما طی این دوازده سال واقعا در بُعد مدیریتی حرفه ای شده ایم؟
خدا وکیلی نه! ما فقط بلدیم اسم حرفه ای شدن را بیاوریم، کدام شرایط حرفه ای شدن را رعایت کرده ایم که می گوییم فوتبال مان حرفه ای شده است. اصلا هیچ چیز حال حاضر فوتبال ایران شبیه حرفه ای ها نیست. ما همیشه فقط ادعاهای خالی کرده ایم.
این شرایط
” فوتبال حرفه ای که دولتی نمی شود، فوتبال دولتی مدیر دولتی همراهش می آورد. دولت هم که فشاری نمی آورد روی مدیران، همین افرادی هم که از دل همین مجموعه مدیر می شوند چون دل سوز آن مجموعه و کار بلد نیستند نمی توانند به ورزش حرفه ای کمک کنند و در نتیجه نتیجه هم نمی گیرند. “
حرفه ای شدن که می گویی چیست؟
وقتی می گوییم فوتبال حرفه ای و اسم لیگ مان را لیگ حرفه ای فوتبال ایران می گذاریم؛ اولین شرط این است که ما باشگاه خصوصی داشته باشیم. ما الان در لیگ فوتبال مان هجده تیم داریم که فقط سه باشگاه گهر دورود، داماش گیلان و ملوان بندر انزلی خصوصی هستند. فوتبال حرفه ای که دولتی نمی شود، فوتبال دولتی مدیر دولتی همراهش می آورد. دولت هم که فشاری نمی آورد روی مدیران، همین افرادی هم که از دل همین مجموعه مدیر می شوند چون دلسوز آن مجموعه و کار بلد نیستند نمی توانند به ورزش حرفه ای کمک کنند و بنابراین نتیجه هم نمی گیرند.
اما دولت که پول های خوبی در فوتبال هزینه می کند. با این همه هزینه چرا نباید نتیجه بگیرند؟
این مدیران می آیند پولها را از جیب دولت خرج می کنند و عملکرد برایشان مهم نیست. می گویند حالا یک سفره ای پهن شده بنشینیم دور هم بخوریم، حالا برای این خوردن سر سفره هم باشگاه ها درجه بندی دارند که طیبعتا سفره برخی چرب تر است و دوستان برای نشستن سر آنها خیلی تلاش می کنند. بُعد مهم دیگری هم که به راحتی در همین تیم های دولتی لیگ برتر رعایت نمی شود این است که همین تیم ها اصلا امکانات ابتدایی ندارند که بشود به آنها حرفه ای گفت.
منظورت از امکانات چیست؟
مهمترین بُعد یک باشگاه حرفه ای داشتن ورزشگاه اختصاصی و زمین های تمرین مناسب است. ما در ایران فقط یک باشگاه ذوب آهن را داریم که ورزشگاه اختصاصی با قابیلت برگزاری دیدارهای لیگ برتر را دارد. مثلا پرسپولیس به عنوان یک باشگاه بزرگ و محبوب ورزشگاه درفشی فر
” پروانه ای که با کلاه گذاشتن سر این و آن به دست بیاید به هیچ دردی نمی خورد، ما سر خودمان را که نمی توانیم کلاه بگذاریم. نمی دانم تا کی قصد دارند با کلاه سر هم گذاشتن ورزش را اداره کنند. “
را دارد اما این ورزشگاه هم اجاره ای است و در ثانی اگر هم به اسم باشگاه پرسپولیس شود، اصلا قابلیت برگزاری لیگ برتر را ندارد.
زمان آماده سازی مسابقات لیگ که می شود تیم های به اصطلاح حرفه ای فوتبال ما دنبال این می افتند که زمین تمرین کرایه کنند، خوب این برای یک فوتبالی که ادعای حرفه ای شدن دارد خیلی زشت است. شما در همین همسایگی ما کشور امارات را نگاه کنید ببنید چقدر از حیث امکانات پیشرفت کرده اند. من سال ۸۰ برای النصر بازی می کردم آن موقع این تیم سه زمین تمرین داشت، اما حتی تیم های ما که به وزارت خانه ها و کارخانه ها وصل هستند چنین امکاناتی ندارند.
پس با این اوصاف چطور پروانه حرفه ای شدن برای باشگاه ها صادر می شود؟
پروانه ای که با کلاه گذاشتن سر این و آن به دست بیاید به هیچ دردی نمی خورد، ما سر خودمان را که نمی توانیم کلاه بگذاریم. نمی دانم تا کی قصد دارند با کلاه سر هم گذاشتن ورزش را اداره کنند.
سر کی کلاه می گذارند؟
سر هر کسی که در روند تصمیم گیری برای پروانه و کسب سهمیه موثر است. دوستان به راحتی نماینده های کنفدراسیون فوتبال آسیا را با کارهایشان فریب می دهند. همان زمانی که این آقای ژاپنی که نمی دانم اسمش یاماها بود یا سوزوکی! به مشهد آمد و اتفاقا دنبال من هم گشته بود یک نمونه بارز از این کلک زدن ها است. این شخص به عنوان نماینده تصمیم گیر آمده ایران که
” اگر من در این مجموعه پستی داشتم و می گفتند خداداد تو برو وضعیت فوتبال ایران را برای حرفه ای شدن بررسی کن، با این اوضاع من در لیگ قهرمانان هیچ سهمیه ای به فوتبال ایران نمی دادم “
وضعیت فوتبال ما را برای حرفه ای شدن ارزیابی کند. بعد برداشته اند این فرد را برده اند ورزشگاه تختی مشهد گفته اند این ورزشگاه اختصاصی ابومسلم است، دو تیم هم آنجا تمرین می کردند همان روز برگشته بودند به این آقا گفته بودند اینها زیر مجموعه های ابومسلم هستند. خوب این نماینده هم این اوضاع را دیده بود و کلی به به و چه چه راه انداخته بود. در حالی که اصلا این امکانات برای ابومسلم نبوده و نیست؛ الان هم که مشخص نیست اصلا صاحب ابومسلم کیست.
خودت اگر نماینده کنفدراسیون فوتبال آسیا بودی چه کار می کردی؟
اگر من در این مجموعه پستی داشتم و می گفتند خداداد تو برو وضعیت فوتبال ایران را برای حرفه ای شدن بررسی کن، با این اوضاع من در لیگ قهرمانان هیچ سهمیه ای به فوتبال ایران نمی دادم، چون واقعا امکاناتش آماتوری است. اگر ما بخواهیم راست و حسینی برخورد کنیم ما لایق هیچ سهمیه ای در مقایسه با کشورهای دیگر نیستیم. کاری با کره و ژاپن نداریم همین کنار گوشه خودمان بحرین که ما شش تائیش کردیم را نگاه کنید ببنید چه امکاناتی دارد. یا فوتبال قطر که دارد میزبان جام جهانی می شود با این امکانات باید بالای ده نماینده داشته باشد. بیائیم با خودمان صداقت داشته باشیم ببنیم ما کجای فوتبالمان حرفه ای شده که برای آن نصف سهمیه هم که کامل نشد ناراحت می شویم.
بحث دیگری که الان مطرح
” دادکان اگر می خواست در فوتبال با این سیستم بماند که نمی گذاشت برود. واقعا باید ایشان می ماند و مبارزه می کرد “
می شود رفتن علی کفاشیان است. درباره این موضوع نظرت چیست؟
اصلا فردی نیست که بتواند فوتبال را نجات دهد، ما سیستم مان مشکل دارد، سوال من از شما این است که الان فرض را بگیریم که علی کفاشیان رفت، چه کسی گزینه مناسبی است که بتواند روی کار بنشیند؟
بحث بر سر دکتر دادکان است.
خوب دادکان اگر می خواست در فوتبال با این سیستم بماند که نمی گذاشت برود.
دادکان که به دلخواه خودش نرفت، کاری کردند که برود
بله این حرف شما درست، اصلا ما می گوییم دادکان را استعفا دادند. واقعا باید ایشان می ماند و مبارزه می کرد. الان هم اگر دادکان بیاید همان هایی که کاری کردند برود باز هم برنامه ای پیاده می کنند که برود.
در کل نظرت درباره دادکان چیست؟
دادکان بزرگترین حسن و خوبی که دارد این است که آدم سالمی است، کفاشیان هم همینطور است و من مطمئن هستم آدم خوبی است، منتها یک سری عوامل جمع شد تا نتواند نتیجه بگیرد.
و سوال آخر اینکه با این روند آیا می توان امیدوار بود که فوتبال ایران به همان سالهای ۹۸ برگردد؟
حالا خوب است که الان همین امید در بین مردم هست که به عقب برگردیم، چند وقت دیگر آنهایی که آن زمان را یادشان نیست این امید را هم دیگر ندارند. من که فکر نمی کنم با این سیستم و مشکلات در کل بشود به این فوتبال امیدوار بود.
عضو شوید
عضویت سریع
آمار
وب سایت:
آمار مطالب
آمار بازدید
