او كه با یك پای آهنی می دود، در دوی ۱۰۰ متر بازی های پكن با اختلاف سه دهم ثانیه نسبت به رقیب بدون پای اهل آفریقای جنوبی اش دوم شد اما در مسابقات سال گذشته قهرمانی جهان، وی را پشت سر گذاشت.
سینگلتون اولین ورزشكار آمریكایی است كه از سال ۲۰۰۴ تا كنون در دوی ۱۰۰ متر مسابقات جهانی یا پارالمپیك موفق به كسب مدال طلا شده است.
او از بدو تولد نقص عضو داشته و پای راستش در ۱۸ ماهگی از زیر زانو قطع شد. والدینش هرگز همانند یك معلول با او رفتار نكردند به طوریكه او همراه با خواهرش می دوید و بسكتبال بازی می كرد. سینگلتون حتی فوتبال هم بازی می كرد و آنقدر خوب بود كه عضو تیم مدرسه اش شد.
وی بعد از فارغ التحصیلی از دبیرستان در رشته ریاضیات و فیزیك كاربردی بورسیه گرفت و در این رشته مشغول به تحصیل شد. او در سال ۲۰۰۶ تحقیقاتی را در زمینه ابزارهای مختلف راه رفتن و دویدن انجام داد و به كسب اطلاعات در مورد بازی های پارالمپیك پرداخت. وی در پایان همان سال موفق به كسب مدال برنز مسابقات آمریكا در دوی ۱۰۰ متر شد.
سینگلتون بعد از مشاهده موفقیت های پیستوریوس و ركورد شكنی هایش در مواد ۱۰۰، ۲۰۰ و ۴۰۰ متر تصمیم گرفت راه او را دنبال كند و با وجود اینكه فرصت های شغلی بسیاری داشت، سعی كرد به صورت تمام وقت به تمرین بپردازد ولی بر خلاف پیستوریوس حضور در المپیك هدف نهایی اش نیست.
رقابت در آمریكا برای كسب سهمیه المپیك نسبت به آفریقای جنوبی بسیار سخت تر است به همین دلیل سینگلتون می داند كسب یكی از سه سهمیه آمریكا برای حضور در مسابقات دوی سرعتی بازی های لندن برایش غیر ممكن خواهد بود.
سینگلتون با وجود این قصد دارد آنقدر تمرین كند كه روزی یكی از نمایندگان آمریكا در بازی های المپیك باشد.
فدراسیون بین المللی دو و میدانی پیش از بازی های پكن حضور پیستوریوس در المپیك و رقابت در كنار دوندگان سالم را ممنوع و اعلام كرده بود، پاهای آهنی او امتیاز غیر منصفانه ای را برای وی نسبت به دوندگان سالم به وجود آورده است.
پیستوریوس برای لغو این محرومیت به دادگاه عالی ورزش شكایت كرد و سه ماه قبل از شروع المپیك ۲۰۰۸ رأی این دادگاه را به نفع خود به دست آورد ولی در نهایت نتوانست امتیاز لازم برای صعود به دوی ۴۰۰ متر المپیك را به دست بیاورد.
عضو شوید
عضویت سریع
آمار
وب سایت:
آمار مطالب
آمار بازدید
